Alumni ⸱ 10-09-2024

‘Als ik die geweldige mensen bij Lexence niet had ontmoet, was ik nooit advocaat geworden’

Marein Smits | Een succesvolle reis van secretaresse tot CEO van haar eigen advocatenkantoor

Alumna Marein Smits begon haar carrière als secretaresse bij Lexence, waar gelijkwaardigheid en collegialiteit centraal stonden. Inmiddels is ze CEO van haar eigen advocatenkantoor en draagt ze deze cultuur nog steeds uit. ‘De enige manier om een kantoor goed te leiden, is ervoor te zorgen dat het van iedereen is. Daarom heb ik alle aandelen verdeeld over de vaste medewerkers.’

Tijdens haar studie Filosofie raakte Marein gefascineerd door het bijvak Recht. In die periode hoorde ze een interview op de radio met destijds advocaat-generaal bij de Hoge Raad Leijten en toen wist ze het zeker: ze wilde advocaat worden. ‘Hij sprak over de dilemma’s in het advocatenvak. Over hoe je de belangen van anderen behartigt door casussen te interpreteren volgens de regels van het recht. Ik studeerde af in de Filosofie, waarin het gaat om systeemdenken en redeneren. De advocatuur koppelt deze techniek aan problemen van echte mensen. Dat vond ik boeiend en trok me over de streep’, aldus Marein.

Secretaresses met lange tenen
Het was een uitdaging. Marein: ‘Ik had al zo lang gestudeerd, dat mijn ouders vonden dat ik maar eens moest gaan werken. Dus besloot ik het werken en studeren te combineren. Ik vond een vacature als secretaresse bij Lexence. Dat leek me een perfecte manier om mensen in de advocatuur te leren kennen en te ontdekken of ik het echt leuk zou vinden. Ik kreeg een gesprek met Carolien Bos en Arthur Kaspers en zij besloten mij een kans te geven. Arthur merkte wel op: ‘Jij bent hoogopgeleid en ik heb eerder meegemaakt dat secretaresses met een hoge opleiding lange tenen hebben en moeite hebben met het krijgen van opdrachten.’ Ik antwoordde: ‘Ja, daar heb ik misschien ook last van, maar ik zie het als een goede leerschool. Het is karaktervormend, dus die uitdaging ga ik graag aan’. Ik werd aangenomen, werkte vier jaar als secretaresse en leerde alle fijne kneepjes van het secretaressevak.’

"‘Ik vind het leuk om mijn hersenen te trainen, nieuwe dingen te leren en over uitdagende problemen na te denken’"

Toen ze bijna afgestudeerd was, solliciteerde ze bij andere kantoren. Ferry van Schoonhoven ving dat op en vroeg waarom ze niet bij Lexence solliciteerde. ‘Ik zei dat ik bang was om afgewezen te worden’, legt Marein uit. Hij vond dat belachelijk en zei: ‘Je komt gewoon bij ons werken.’ En zo begon ze als advocaat-stagiair, met Sandra in ’t Veld (een van de oprichters van het kantoor) als haar patroon. De overstap van secretaresse naar advocaat maakte binnen Lexence weinig verschil. ‘Ik bleef gewoon Marein, alleen met een andere functie. Het team was hecht en gelijkwaardig en niemand voelde zich belangrijker dan de ander. We konden altijd al goed samenwerken en dat bleef zo toen ik van rol veranderde.’

Zelf een bandje inspreken
Als kersverse advocaat voelde Marein een grote verantwoordelijkheid, maar ze had niet het gevoel dat ze zich moest bewijzen. ‘Er was zeker een hoge standaard, maar die legde ik vooral mezelf op. Het had niets te maken met het feit dat ik secretaresse was geweest. Dat gevoel heb ik nooit gehad’. En was het niet heerlijk toen je voor het eerst een bandje mocht opnemen, in plaats van uitwerken? ‘Nee!’, antwoordt ze lachend. ‘Het inspreken van een bandje vond ik zo ingewikkeld. Ik kan veel sneller typen dan dat ik kan inspreken. Dat heb ik daarom ook maar drie keer gedaan.’

De jaren bij Lexence beschrijft Marein als gouden jaren. ‘We werkten hard, maar lachten ook veel en we hielden ervan om grappen uit te halen. Een memorabele grap was met Edo Smid (een van de oprichters van het kantoor). Hij had een boze brief op kantoorpapier naar zijn stomerij gestuurd, omdat zij het jasje van zijn kersverse echtgenote hadden verpest. Anne Kruiver en Ferry van Schoonhoven vonden het wat overdreven en besloten hem terug te pakken. Ze stuurden een antwoord van een fictieve advocaat vanaf het faxnummer van de vriend van een kantoorgenoot. In de brief werd gevraagd om bewijs dat het echt om het jasje van zijn vrouw ging, met allerlei stuitende eisen. Het hele kantoor zat in het complot. Edo ontving de fax en raakte steeds bozer, terwijl het hele kantoor dubbel lag van het lachen. Op vrijdagmiddag tijdens de borrel, begon Edo het absurde verhaal te vertellen. Wij konden niet meer van het lachen en hingen slap tegen de muur. Edo dacht dat we lachten om zijn verhaal, totdat Ferry uiteindelijk zei: ‘Zal ik je het dossier maar even overhandigen?’ Edo reageerde heel sportief op de grap’.

Amsterdam als ideale plek
Hoe belangrijk was het voor jou dat Lexence in Amsterdam is gevestigd? ‘Ik ben in Amsterdam geboren en ik heb de stad altijd als mijn thuis beschouwd, ondanks dat ik jaren elders woonde. Na mijn studie Filosofie in Leiden, ging ik dan ook met veel plezier terug naar Amsterdam. Als logisch gevolg zocht ik ook een baan in Amsterdam. En hoewel ik momenteel niet in Amsterdam woon, is het wel de ideale plek voor mijn werk in de advocatuur. Mijn huidige kantoor op de Zuidas organiseert veel activiteiten en sociale uitjes in Amsterdam. Dat vind ik heerlijk.’

"‘Als ik de mensen bij Lexence niet was tegengekomen, was ik waarschijnlijk na een paar jaar gillend de advocatuur uit gerend’ "

Wie dacht dat ze het leren wel zat was na afronding van twee volwaardige studies, heeft het mis. Het credo een leven lang leren lijkt haar op het lijf geschreven. ‘Ik vind het leuk om mijn hersenen te trainen, nieuwe dingen te leren en over uitdagende problemen na te denken’, legt ze uit. Die honger naar kennis bracht haar uiteindelijk ook naar de onderwijswereld. ‘Ik zat inmiddels in een traject om partner te worden bij Boekel de Nerée, waardoor ik iets moest doen om mezelf te profileren en dat kon mooi met lesgeven.’

Commissaris met grijze haren
Lesgeven doet ze nog steeds aan de Nyenrode Business Universiteit, waar ze als kerndocent studenten van begin tot eind begeleidt. En ook zelf leert ze door: momenteel volgt ze het New Board Program aan Nyenrode. ‘Ik krijg grijze haren, dus moet je proberen commissaris te worden,’ zegt ze lachend. ‘De opleiding biedt me de kans nieuwe vaardigheden te ontwikkelen en om in contact te komen met mensen uit andere sectoren dan de advocatuur.’

Na Boekel de Nerée vond ze haar plek bij Wintertaling. Een bestaand kantoor, dat zij naar eigen zeggen een beetje ‘heeft ingepikt’. Wintertaling heeft een organisatiestructuur waarin gelijkwaardigheid, het kan ook niet anders, een belangrijke rol speelt. Marein verdeelde in 2022 namelijk de aandelen over alle vaste medewerkers, advocaten en niet-advocaten. ‘Dit bevordert samenwerking en zorgt ervoor dat de belangen van alle medewerkers goed worden behartigd’, zegt ze. Ik ben erg blij met deze gelijkwaardige verdeling, maar heb mijzelf wel benoemd als CEO. Op die manier kan ik het gedachtegoed in stand houden en bewaken.’

Het kwartje viel op het juiste moment
Marein is nu 27 jaar advocaat en nog steeds blij met haar keuze voor de advocatuur. ‘Soms vallen kwartjes op de juiste momenten in je leven en dat was er één van. Maar ik denk wel dat ik het waarschijnlijk niet had volgehouden als ik niet bij Lexence terecht was gekomen en zulke leuke mensen had ontmoet. Mijn collega’s sleepten me door de soms pittige en harde tijden. Na Lexence ben ik veel saaie, standaard advocaten tegengekomen. Als zij mijn eerste collega’s waren geworden, dan was ik waarschijnlijk na een paar jaar gillend weggelopen en nooit advocaat geworden. Lexence, met haar gelijkwaardige, vrolijke en losse werksfeer, heeft voor mij echt het verschil gemaakt.’